Izdanja Muzičkog centra Crne Gore

Knjige

 

Miodrag A. Vasiljević, NARODNE PJESME CRNE GORE U OBJAVLJENIM MELOGRAFSKIM ZAPISIMA
Izdavači: Crnogorska akademija nauka i umjetnosti i Muzički centar Crne Gore, 2019.

 

Slobodan Jerkov, SVADBENE PJESME SPIČA
Izdavač: Muzički centar Crne Gore, Podgorica, 2018.

 

 

Kosana Radojević, PIJANISTI I MUZIČKA MISAO
Izdavači: Muzički centar Crne Gore i Sekretarijat za kulturu i sport - Glavni grad Podgorica, 2018.

 

Žarko Mirković, Jelena Jovanović-Nikolić
CRNOGORSKI SIMFONIJSKI ORKESTAR, PRVA DECENIJA 2007–2017
MONTENEGRIN SYMPHONY ORCHESTRA, THE FIRST DECADE 2007–2017
Izdavač: Muzički centar Crne Gore, Podgorica, 2017.

 

 

Jelica Mijanović, CRNA GORA – PORIJEKLO I INSPIRACIJA, kompozicije za gitaru
Miodrag A. Vasiljević, ZBORNIK NARODNIH PJESAMA po pjevanju Hamdije Šahinpašića

U okviru XVI Međunarodnog muzičkog festivala „A tempo“ promovisana su dva nova izdanja Muzičkog centra Crne Gore.

Jelica Mijanović, CRNA GORA PORIJEKLO I INSPIRACIJA, kompozicije za gitaru	Miodrag A. Vasiljević, ZBORNIK NARODNIH PJESAMA po pjevanju Hamdije Šahinpašića

 

 

Jelena Jovanović Nikolić, FILMSKA MUZIKA BORISLAVA TAMINDŽIĆA
Vanja Vukčević, OGLEDI O MUZIČKOJ HARMONIJI
Ana Perunović Ražnatović, POZNI GUDAČKI KVARTETI LUDVIGA VAN BETOVENA

U okviru biblioteke „Jubilej“, formirane povodom proslave desetogodišnjice od obnavljanja crnogorske nezavisnosti i hiljadu godina državnosti,  na XV Međunarodnom muzičkom festivalu „A tempo“ promovisana su tri izdanja Muzičkog centra Crne Gore.

Jelena Jovanović Nikolić, FILMSKA MUZIKA BORISLAVA TAMINDŽIĆA	Vanja Vukčević, OGLEDI O MUZIČKOJ HARMONIJI	Ana Perunović Ražnatović, POZNI GUDAČKI KVARTETI LUDVIGA VAN BETOVENA

 

Slobodan Jerkov, Crnogorske narodne pjesme

Novo izdanje Muzičkog centra Crne Gore knjiga dr Slobodana Jerkova, promovisana je u okviru XIV Međunarodnog muzičkog festivala A tempo. 

 

Branka Radović, Njegoš i muzika

Tema „Njegoš i muzika“ predstavlja najprije prilog izučavanju značajnih odnosa književnosti i muzike u stvaralaštvu Petra Petrovića Njegoša. U njegovim djelima, posebno u onim najvećim: Gorskom vijencu, Luči mikrokozmu i Lažnom caru Šćepanu Malom, prisustvo muzike je značajno – bilo u pomenima o narodnom pjevanju i sviranju, bilo u strukturiranju pojedinih djelova pjesničkog teksta na način izgradnje forme u jednoj muzičkoj kompoziciji.

Važnost muzike u Njegoševom životu i djelima do sada nije posebno izučavana, dok su dodiri s ostalim umjetnostima istraživani u radovima brojnih naučnika istraživača.

Najveći dio ovog rada predstavlja analize muzičkih kompozicija srpskih i crnogorskih autora  (sa pomenom i onih iz nekadašnjih jugoslovenskih republika), inspirisanih Njegoševim stihovima i prozom. Impozantan spisak obuhvata autore, počev od onih najstarijih, iz XIX vijeka, do naših savremenika. Najveća ostvarenja inspirisana Njegoševim djelima istovremeno su i umjetnički vrhunci u opusima pojedinih stvaralaca (Hercigonje, Maksimovića i dr.) i veoma vrijedna u cjelokupnoj istoriji naše muzike.

U obliku doktorske disertacije ova studija je odbranjena na Filološkom fakultetu 1999. godine. Uz izmjene  – koje obuhvataju s jedne strane redakciju teksta, a s druge  dodavanje priloga – pojavila se zahvaljujući izvanrednim i korisnim savjetima recezenata dr. Vasa Milinčevića, profesora i akademika Vlastimira Peričića, kao i dr Jovana Deretića, uz čiju se nesebičnu pomoć ona pojavljuje u sadašnjem obliku.

 

Aleksandar Serdar, Razvoj pijanističke tehnike

"Priručnik Razvoj pijanitičke tehnike sadrži pregled i analizu nekih od najvažnijih knjiga napisanih o klavirskoj tehnici od kraja XIX vijeka. Riječ je o radovima velikih pi­janista i pedagoga, kao što su Alfred Korto (Alfred Cortot), Isidor Filip (Isidor Phillip), Vasilij Iljič Safonov (Vasili Ilich Safonov) i Teodor Lešeticki (Theodor Leschetizky). Oni su napravili bazu našeg modernog pijanizma, koji do danas proizvodi generacije virtuo­za, novih superiornih mladih profesionalaca i umjetnika. Stoga sam, shodno mom iz­boru, predstavio i priredio najznačajniji materijal iz svake knjige, prilagodio tekst našim didaktičkim potrebama, kao i našem govornom području, koristio odabrane primjere koje sam isprobao i uvidio da na najbolji način mogu pomoći kvalitetnom razvoju mla­dih pijanista.

Prikazao sam knjige i priručnike onih predstavnika škola koji su označili periode razvoja pijanizma kako u svojim sredinama tako i u savremenoj istoriji pijanističkog, tehničkog i umjetničkog razvoja. Odabrane vježbe bi svaki pojedinac, na bilo kom pro­fesionalnom nivou, trebalo da primijeni na sebe, kako bi pronašao put svog dostizanja viših profesionalnih ciljeva. Ova knjiga važna je i za profesore klavira, jer predstavlja skup najvažnijih tehničkih spoznaja najvećih umjetničkih ličnosti jednog određenog vremena koji su obilježili istorijski razvoj svjetskog pijanizma. Zahvaljujući tome, sami profesori mogu da uvide koji je to opšti put koji bi trebalo da odaberu da bi pomogli mladoj osobi koja želi da se posveti instrumentu i najbržim putem dostigne vidljive profesionalne rezultate.

Želio sam da omogućim našim mladim pijanistima da prepoznaju pravac kojim treba da se kreću u svom profesionalnom razvoju. Iskustvo prezentovano u ovoj knjizi utemeljeno je na spoznaji velikih pijanista i pedagoga, na onome što su oni radili tokom svog bogatog pijanističkog i pedagoškog iskustva. S obzirom na to da su iz njihovih kla­sa izašli oformljeni legendarni pijanisti našeg vremena, sa sigurnošću možemo smatrati da su to znanja koja nas pravilnom primjenom i upornošću mogu dovesti do visokih profesionalnih dostignuća.

Zahvaljujući svemu navedenom, potekla je ideja da priredim, prilagodim i predstavim najznačajnije knjige o pijanističkom umijeću. Kako te knjige nijesu prevedene kod nas, mislim da će biti izuzetno korisne svakom profesionalnom muzičaru koji izučava klavirsku tehniku, bilo da je predaje ili svira sam.

Nadam se da će mladi pijanisti u našoj zemlji pronaći snagu da istraju na putu složenog dostizanja najviših profesionalnih ciljeva koje poznajemo u modernom pi­janizmu. Put i tradicija koji su prikazani u ovoj knjizi trebalo bi da svim mladim pijan­istima budu uzor i podstrek za posvećenje i veliki rad na sebi kako bi postali dostojni sljedbenici internacionalne pijanističke škole."

U Beogradu, januara 2012.
Aleksandar Serdar

 

Vesna Ivanović, Muzički život u Podgorici i Crnoj Gori u doba Nikole I Petrovića Njegoša

Vesna Ivanović  (rođena u Podgorici), diplomirala je na odsijeku za muzikologiju na FMU u Beogradu 1989. godine. Njen temeljni istraživački rad odnosi se na muzički život Crne Gore u drugoj polovini XIX vijeka u vrijeme vladavine knjaza i kralja Nikole iz dinastije Petrovića, uz istovremeno praćenje geneze muzičkog života od prastarih formi sinkretičkog karaktera do usvojenih oblika zapadnoevropskog tipa. Objavljuje i radove iz istorije crnogorske muzike u stručnim publikacijama u Crnoj Gori i Srbiji. Od 1980. do 1990. bavila se muzičkom kritikom i bila spoljni saradnik Jugoslovenskog leksikografskog zavoda (Zagreb) i saradnik Muzilke akademije na Cetinju. Član je odbora za muzičku umjetnost CANU. Djeluje kao Urednik muzičkog programa TVCG.

 

Dragan Šobajić, BELA BARTOK - kompozitor i pijanista 

Dr Dragan Šobajić je po vokaciji pijanista. Profesor je Istorije i teorije pijanizma i istorije Izvođaštva  na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu. Do sada je napisao devet knjiga i niz stručnih i naučnih članaka koji se bave aspektima klavirskog izvođaštva i stvaralaštva. Njegove knjige Feručo Buzoni – pijanista (1987), Franc List – stvaralac izvođač (1993; 2001) Temelji savremenog pijanizma (1996), Slušanje zamišljenog,  Bahovi sinovi (1999), Dušan Trbojević – portret umjetnika (2003), e-knjiga Zbirka tekstova za predmete Istorija i teroija pijanizma i Istorija izvođaštva (2005; 2010), Kako se piše stručni rad – priručnik za studente umjetničkih fakulteta i akademija kao i ova knjiga, nastale su kao plod predavanja koje je držao na muzičkim fakultetima i akademijama u Beogradu, Cetinju, Sarajevu, Istočnom Sarajevu, Novom Sadu, Nišu i Kragujevcu.
U fokusu pažnje svih knjiga ovog autora je cjelovito sagledavanje reprodukcije muzičkog djela sa tri uzajamno povezana stanovišta – sa stanovišta kompozitorovog stvaralaštva, izvođaštva i primijenjenih pedagoških metoda.

 

Jelena Martinović-Bogojević, BARTOKOV MIKROKOSMOS KAO KLAVIRSKI METOD 

Paralelno sa sistematskim radom na sticanju muzičko-pijanističkih navika i učenja muzičkih djela, koje sadrži zbirka Mikrokosmos, treba pratiti muziciranje u kojem se tehnički zahtjevi sjedinjuju sa muzičkim. Zato je, po riječima autorke, Mikrokosmos djelo kojem se treba vraćati, ako ne kao osnovnoj metodi, ono kao dodatnoj literaturi kroz koju i pedagozi i učenici mogu napraviti progres u muzičkom pijanističkom sazrijevanju.

Ova analiza predstavlja dragocjeno, interesantno i savremeno djelo posvećeno aktuelnim problemima profesionalnog obučavanja i vaspitavanja mladih pijanista.

 

Ivana Antović,  OPERA BALKANSKA CARICA DIONIZIJA DE SARNA SAN ĐORĐA IZ XIX VIJEKA - MUZIČKO OSTVARENJE DRAME NIKOLE I PETROVIĆA NJEGOŠA 

Ivana Antović je rođena 9. maja 1979. godine u Beogradu, u porodici prosvetnih i naučnih radnika. Osnovnu školu, Školu za osnovno muzičko obrazovanje, Školu za srednje muzičko obrazovanje i Gimnaziju završila je u Kotoru. Diplomirala je na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu 2003. godine. U aprilu 2008. godine odbranila je magistarski rad sa temom „opera Balkanska carica Dionizija de Sarna San Đorđa iz XIX vijeka – muzičko ostvarenje drame Nikole I Petrovića Njegoša (Analiza muzike u ulozi oslikavanja dramskog teksta)“ na Muzičkoj akademiji na Cetinju i stekla naučni stepen magistra umjetnosti iz oblasti teorije muzike.
Ova knjiga je rađena na osnovu njenog magistarskog rada.
Od 2004. godine predaje predmete iz oblasti teorije muzike u Školi za osnovno i srednje muzičko obrazovanje „Vida Matijan“  u Kotoru.
Autor je niza naučnih radova i studija iz oblasti muzikologije, harmonije sa harmonskom analizom, muzičkih oblika, analize vokalne literature i dr.
Živi u Kotoru.

 

ŽENE I MUZIKA U CRNOJ GORI 

Podrška umjetničkom obrazovanju, vrednovanje uloge žene u umjetnosti, promocije muzičke kreativnosti i kulture važni su ciljevi koji se zajedno mogu ostvariti i malom, ali dragocjenom i značajnom inicijativom. Ovo su razlozi zbog kojih je UNESCO, preko svoje Regionalne kancelraije za nauku i kulturu u Evropi (BRESCE) sa sjedištem u Veneciji, odlučio da podrži Fondazione Adkins Chiti: Donne in Musica u realizaciji projekta, čiji je ova publikacija samo dio, i koji je usmjeren na sakupljanje i distribuciju muzičkog i nastavnog materijala muzičkim školama u Crnoj Gori. 
Naš doprinos ovom poduhvatu dio je posvećenosti UNESCO-BRESCE zaštiti i promociji kulturnog nasljeđa u Crnoj Gori i cjelokupnoj jugoistočnoj regiji Evrope u različitim, materijalnim i nematerijalnim oblicima: baštini izvanrednog bogatstva i raznolikosti, sa kojom treba živjeti i koju treba uvažavati kao temeljni činilac u dijalogu, uzajamnom razumijevanju, ljudskom i ekonomskom razvoju.

 

Dejan Despić, MUZIČKA UMJETNOST

 Ova knjiga je ponikla iz spoznaje da se muzičko obrazovanje naše omladine, kroz predmet Muzička kultura u srednjim opšteobra­zovnim školama, već decenijama obavlja na vrlo pogrešan i zato neuspešan način: kroz prepričavanje istorije muzike i očekivano „bubanje“ (za ocenu) njezine faktografije, čije poznavanje vrlo brzo iščili iz glave mlade osobe, uglavnom, bez traga! Ovaj na­čin se pokazuje kao neuspešan, dakle i zaludan, ako se smatra – a trebalo bi – da je cilj predmeta o kom je reč: otvoriti pred takvom osobom vrata raskošnog sveta (možda) najlepše od sviju umetno­sti koje je stvorio i uvek iznova ostvaruje čovekov duh. Međutim, ključ za ta vrata leži u upoznavanju i razumevanju samoga jezi­ka muzičke umetnosti u svim njegovim pojavama, pojmovima i činiocima; i to ne teorijski, načelno i apstraktno, nego uvek u zvučnoj realnosti, na konkretnim – odabrano najprivlačnijim – primerima iz vredne muzičke literature.
U nastojanju da se stanje u tom pogledu korenito promeni, Kate­dra za teorijske predmete beogradskog Fakulteta muzičke umet­nosti, kojoj sam tada pripadao, uobličila je, još početkom devede­setih godina prošlog veka, nov, bitno drugačiji nastavni program Muzičke kulture za srednje opšteobrazovne škole, dakle name­njen omladini tinejdžerskog uzrasta, kao životnog doba u kojem je mladi čovek najradoznaliji i najotvoreniji za nove spoznaje i doživljaje. Na žalost, iz raznih razloga, objektivnih i subjektivnih, takav program nije ozvaničen niti primenjen u našem školstvu, pa nije ni „zaživeo“. A ova knjiga ostaje kao spomenik jednoj lepoj i – ubeđeni smo – kulturno korisnoj nameri. Ipak, ona joj može da posluži i izvan školskog sistema , kao potencijalno namenjena (i) široj čitalačkoj publici svih uzrasta, onima u njoj koji muziku vole i rado slušaju, a nisu dovoljno (ili nisu uopšte) upućeni da na pravi način razumeju govor kojim im se ona obraća, načine i oblike u kojima to čini. Jer muzika je umetnost neosporno najprisnija čoveku, koja se prihvata i spontano, intuitivno, amaterski (=ljubi­teljski), ali samo uz razumevanje i njenoga jezika – što znači i još neka (sa)znanja o njoj, koja ovdje slede – mogu se sagledati sve njene dubine, lepote i značenja!
Da bi to pokazala, sadržaj knjige propraćen je veoma velikim bro­jem (360) zvučnih primera, jer samo uz njih taj sadržaj može na pravi način da se prati i razumeva. Oni su ovde prezentovani na poseban način, u skladu sa duhom i tehničkim mogućnostima savremenog čitaoca: izvučeni iz neizmernog sveta interneta. Moji mladi saradnici – Adrijana Sabo i Milan Milojković, kojima se ovde posebno zahvaljujem na tome golemom trudu – uspeli su, gotovo neverovatno, da iz toga sveta izvuku linkove za bezmalo sve ove tako brojne primere! Time ova knjiga postaje, potenci­jalno, ogromna fono/videoteka – prava riznica svakojake umet­ničke muzike, dostupna na jedan „klik“, svakome ko je umrežen u internet. Njeno se bogatstvo još beskrajno proširuje time što se uza svaki osnovni primer upućuje na još niz drugih, koji su s njim u nekakvoj vezi, bilo tako što se – kao posebno zanimljivo – ista muzika nudi i u drugoj interpretaciji ili drugoj zvučnoj verziji (aranžmanu), ili se otvara i koje drugo delo istog autora, ili dru­ga interpretacija istog izvođača, ili neko tematski srodno delo...Pri tom je znatan broj primera dat u video-snimku izvodjenja, ili propraćen raznim drugim vizuelnim sadržajima (likovi kompo­zitora ili izvodjača, prikladni pejzaži i atmosfere, i sl.), što ga još dodatno obogaćuje.
Zahvalnost dugujem i koleginici, muzikološkinji dr Sonji Ma­rinković kao i kolegi kompozitoru Žarku Mirkoviću, direktoru Muzičkog centra Crne Gore u Podgorici, čijom podrškom i zala­ganjem i dolazi do objavljivanja ove knjige.
Na korist i zadovoljstvo njenih čitalaca, nadam se.

1. novembar 2012.
Dejan Despić

 

CD-i

 

TROSTRUKI CD CRNOGORSKOG SIMFONIJSKOG ORKESTRA 

 

 

cd Sonate

Goran Krivokapić, rođen 1979, jedan je od vodećih gitarista mlađe međunarodne muzičke scene. Razlozi za to su njegova tehnička virtuoznost kao i karakteristične interpretacije starog i novog repertoara. Dobitnik je 18 prvih nagrada na međunarodnim takmičenjima, te više regionalnih i međunarodnih priznanja (Oktobarska Nagrada Herceg Novog, priznanje za najboljeg mladog gitaristu godine i najbolji kompakt disk godine). Godine 2004. pobjeđuje na prestižnim takmičenjima u Sjevernoj i Južnoj Americi - "GFA“ (Kanada) i “Dr. Luis Sigal“ (Čile). Krivokapić od tada nastupa u najznačajnijim svjetskim koncertnim salama. Kao solista, Krivokapić je nastupao uz pratnju renomiranih orkestara iz Crne Gore, Srbije, Čilea, Mađarske, Njemačke, Italije i Rumunije. Gost je na brojnim međunarodnim festivalima i univerzitetima, kao izvođač, predavač ili član žirija. O njemu je snimljeno nekoliko dokumentarnih filmova (TV Crne Gore, TV Arte), a kao izvođač ili gost je nastupao na više radio i tv stanica, kao FOX7, Fine Music Radio, Hessische Rundfunk, WGBH Radio Boston, WDR... O Krivokapiću su pisali: Classical Guitar Magazine (Engleska), Akustik Gitarre (Njemačka), Gendai Guitar Magazine (Japan), Les Cahiers de la Guitare (Francuska), Musica (Italija), Seicorde (Italija), MobilArt (Crna Gora), Stampa (Italija). Njegov fokus je na razvoju novih djela za gitaru, pretežno kroz transkribovanje, ali i saradnju sa savremenim kompozitorima. Od 2010. godine, Goran Krivokapić u svojstvu docenta predaje na postdiplomskim studijama na Međunarodnoj Akademiji Gitare u Koblencu, Njemačka.

cd GUITAR DUO

Crnogorski gitaristički duo nastao je 2005. godine, a čine ga dvojica istaknutih crnogorskih gitarista Goran Krivokapić i Danijel Cerović. Repertoar dua obuhvata transkripcije renesansne i barokne muzike, te originalnih kompozicija 19. vijeka, a posebno mjesto zauzima savremena muzika originalno pisana za dvije gitare. Duo je uspješno nastupao u Crnoj Gori (gdje su premijerno izveli Koncert „Madrigal“ sa Crnogorskim simfonijskim orkestrom) na važnim festivalima kao što su "A tempo" i "Kotor Art", kao i u Njemačkoj, Španiji (Granada Festival Musica y Danza), Hrvatskoj, Srbiji, Bosni i Hercegovini, Holandiji i Sloveniji. Muzički centar Crne Gore izdao je CD ovog dua sa djelima Domenikonija, Bogdanovića i Pjacole. U 2013. godini nastupiće na festivalima u regionu, širom Evrope i latinskoj Americi.

 

cd TRIO

Flautistkinja Nataša Paklar Marković diplomirala je na Akademiji za glasbo (Ljubljana) u klasi prof. Fedje Rupela. Usavršavala se na seminarima priznatih solista i pedagoga.
U toku školovanja osvojila je brojne prve nagrade na takmičenjima flautista nekadašnje Jugoslavije: Oktobarsku nagradu grada Beograda, Prešernovu nagradu Akademije za glasbo i Prešernovu nagradu Univerziteta u Ljubljani.
Kao solistkinja nastupala je sa orkestrima Slovenske filharmonije, Slovenske vojske, Karniumom,  Gudačima Sv. Đorđa, Celjskim kamernim orkestrom, a kao kamerni muzičar na brojnim festivalima među kojima su Trieste Prima, Radenci, Lent, Slowind, Glasbeni september Maribor, Festival Bled, Aspekte Salzburg, Neuebuehne Villach, Svetovni glasbeni dnevi, Internationale Musikakademie Feldkirchen, Musik festival Stift. Članica je tria Empiem i kvarteta Flaute bez granica. Premijerno je izvela mnogobrojna djela savremenih kompozitora.
Od 1989-93 je bila solo flautista u orkestru Opere i baleta u Ljubljani, a od 1993. svira pikolo-flautu u orkestru Slovenske filharmonije. Djeluje kao profesor flaute u školi Vič-Rudnik i Konzervatoriju za glasbo u Ljubljani, kao i  na međunarodnoj ljetnjoj muzičkoj radionici Ars praesentia u Tivtu.

Violista Ivan Vukčević je studirao na Victorian College of the Arts (Melburn, Australija), diplomac je prve klase sa počastima „Univerziteta zapadne Australije“,  diplomirani je student Međunarodne muzičke akademije Menjuhin (Švajcarska). Vukčević je dobitnik nagrade „Vosel Memorial“ za 1998, za izvođenje Koncerta za violu Bele Bartoka sa Simfonijskim orkestrom Zapadne Australije. Takođe je osvojio prve nagrade na nekoliko takmičenja kamerne muzike uključujući „Margaret Bello“ nagradu za 1996. i nagradu „Kockert“ za solo izvođenje (Cirih, Švajcarska). Pored toga, Vukčevićevo posebno interesovanje za sasvremenu muziku donijelo mu je premijerna izvođenja brojnih djela i posvete istaknutih kompozitora. Ivan Vukčević je završio postdiplomske studije 2000. godine na „Međunarodnoj muzičkoj akademiji Menjuhin, nakon studija kod prof. Alberto Lysya i prof. Johannes Eskaera. Za vrijeme studija na ovoj instituciji bio je prva viola u „Camerata Lysy Gstaad“.                        Sa ansamblima: „Stavanger simfonijski orkestar“ (Norveška), „Camerata Lysy Gstaad (Švajcarska)“, „Slovenački filharmonijski kamerni orkestar“ i  „Orchestra della Svizzera Italiana“ (Svajcarska) nastupao je u  Australiji i Evropi.
Od oktobra 2002. prva je viola u „Orchestra della Svizzera“  (Lugano, Švajcarska), a od 2003.  član „Trigon gudačkog tria“.
Svira na violi Joseph Gagliana iz 1789.                 

Kontrabasista Zoran Marković se nakon završene Muzičke akademije u Podgorici i magistarskih studija na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu, usavršavao kod uglednih pedagoga u Veneciji, Kremoni, Minhenu i Salzburgu.                                                    
Tokom studija  osvojio  je brojne nagrade na različitim takmičenjima u zemlji i inostranstvu. Kao član Kamernog gudačkog orkestra Slovenačke filharmonije, dobio je nagradu Prešernovog fonda 1999. godine, Župančićevu nagradu za 2004. godinu i Bettetovu nagradu za 2006.
Uspješno je nastupao sa brojnim orkestrima: Slovenačkom filharmonijom, Beogradskom filharmonijom, Simfonijskim orkestrom RTV Slovenija, Kamernim gudačkim orkestrom Slovenačke filharmonije, Gudačima Svetog Ðorda, Celjskim gudačkim orkestrom i kamernim gudačkim orkestrom  Amadeus, Junge Kärtner Bläserphilharmonie, Niškim simfonijskim orkestrom... Sarađuje sa ansamblima l' Octouor a  Vent Paris Bastille, Slowind, Trio Empiem, Euro Oktet, Slavko Osterc, Wandeorer ensemble i ansamblom Wiena-Ljubljana, Ariart, Storioni trio...                                                                                                                                 Od 1990. do 2004. godine  bio je zaposlen kao solo kontrabasista  u orkestru Slovenačke filharmonije, a od januara 2004. vanredni je  profesor na Muzičkoj Akademiji u Ljubljani. Stalni je vanjski saradnik na mjestu solo kontrabasiste u Simfonijskom orkestru RTV Slovenije. Angažovan je kao profesor kontrabasa na Konzervatoriju za muziku i balet u Ljubljani,  i kao  predavač na Ljetnjim međunarodnim muzičkim akademijama u Austriji, Italiji, Holandiji, Engleskoj, Njemačkoj.
Svira na instrumentu iz XVIII vijeka.

cd AMARILLI DUO 

AMANDA STOJOVIĆ, mecosopran, je rođena u Kotoru. Diplomirala je solo pjevanje na Akademiji lepih umetnosti u Beogradu, u klasi prof. Radmile Smiljanić. Specijalističke postdiplomske studije završila je na Muzičkoj akademji u Ljubljani u klasi prof. Alenke Dernač Bunta.
U toku studija postaje član Operskog Studija  Narodnog Pozorišta u Beogradu. Svoje znanje dopunjuje i pohađanjem majstorskih kurseva u Italiji kod prof. Piera Miranda Ferraro-a,  prof. Vlatke Oršanić, i prof. Marijane Lipovšek. Obrazovanje nastavlja na Muzičkoj Akademiji u Ljubljani gdje završava i post­diplomske magistarske studije.
Operski debi ostvaruje ulogom u baroknoj operi Didona i Enej (H. Persla) a zatim slijede uloge u operama: Adriana Lekuvrer, Karmen,  Travijata, Čarobna frula, Ivica i Marica na sceni Beogradske Opere; Hofmanove priče i Zlatorog, na sceni Mariborske Opere. Ulogom pjevačice nastupa u Molijerovoj predstavi Građanin Plemić na sceni Narodnog gledališča u Mariboru u režiji Vita Taufera. Na premijernom izvođenju crnogorske opere “Balkanska Carica” (Dionizio de Sarno) predstavila se ulogom Marte. Pored ovih ostvarila je i nastupe sa orkestrom Beogradske filharmonije kao i koncertnom izvođenju opere Oslobođenje Ruđerija u okviru  festivala BEMUS.
Sarađivala je sa brojnim orkestrima, ansamblima u regionu ostvarujući zapažene koncertne nastupe. Bila je finalista jednog od najznačajnijih takmičenja mladih operskih pjevača u Evropi, ”Adriano Beli”, i izabrana na audiciji pozorišta “Rosetum” u Milanu. Pobjednica je na audiciji za stipendiju ”Yamaha music foundation of Europe” 2007.
Od 2005.godine, zajedno sa gitaristom Danijelom Cerovićem nastupa u duu “AMARILLI”, sa kojim je na međunarodnom gitarskom takmičenju fondacije Joaquin Rodrigo-Santoro Academy 2008, u kategoriji kamernih dua osvojila drugu nagradu.

DANIJEL CEROVIĆ je rođen u Nikšiću. Diplomirao je na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu na katedri za gitaru u klasi prof. Vere Ogrizović. Godine 2005. završio je Master studije za gitaru na Konzervatorijumu u Mastrihtu (Holandija), u klasi Karla Markjonea, a  magistrirao je na Univerzitetu Crne Gore, na Muzičkoj akademiji na Cetinju. Usavršavao se na majstorskim kursevima kod poznatih i inostranih izvođača i pedagoga: Tilman Hoppstok, Beto Davezac, Vladimir Mikulka, Zoran Dukić, Fabio Zanon.
Dobitnik je brojnih priznanja na takmičenjima za gitaru i kamernu muziku kod nas i u inostranstvu: Cetinje, Novi Sad, Beograd, Plovdiv, Solun, Bojano (J. Rodrigo). Godine 2005. bio je finalista Internacionalnog takmičenja za muziku XX vijeka održanom u Ajndhovenu (Holandija). Nastupao je  sa orkestrima i  kamernim ansamblima na festivalima u Crnoj Gori, Srbiji, Hrvatskoj, Makedoniji, Njemačkoj i Holandiji.
Sa Crnogorskim simfonijskim orkestrom i Goranom Krivokapićem premije­rno je u Crnoj Gori izveo Rodrigov koncert za dvije gitare. Sarađivao je sa orkestrom RTVCG, Mossani Strings (Holandija), Rubikon kvartetom, kao i sa istaknutim domaćim i inostranim umjetnicima. Od 2005. godine nastupa u duu sa Amandom Stojović (mezzosopran). Snimao je za potrebe radija i tv-a: RTCG, RTV Atlas, HRT, RTS, RTVNK, Bugarska RTV. 
Jedan je od osnivača i umjetnički direktor Nikšić Guitar festival-a koji uključuje jedino crnogorsko profesionalno takmičenje u Crnoj Gori i okuplja značajne  svjetske gitariste.
Od 2003. godine angažaovan je kao stručni saradnik u nastavi na Muzičkoj akadamiji na Cetinju, a od nedavno i kao predavač na Muzičkoj akademiji u Istočnom Sarajevu.
Član je odbora za muziku pri Crnogorskoj akademiji nauka i umjetnosti.

cd CRNOGORSKI SIMFONIJSKI ORKESTAR
MONTENEGRIN SYMPHONY ORCHESTRA

Priča o stvaranju simfonijskog orkestra u Crnoj Gori veoma je zanimljiva. Prvi instrumentalni sastav u formi duvačkog orkestra sa udaraljkama, pojavljuje se 70-tih godina XIX vijeka pod zvaničnim nazivom Prva crnogorska vojna muzika i od tada, priča o državnom ansamblu, prati priču o stvaranju, jačanju, slabljenju, nestajanju i reafirmaciji naše Države.
Planovi za stvaranje reprezentativnog instrumentalnog ansambla u Crnoj Gori pravljeni su daleke 1868. godine u okviru dugoročnog projekta razvoja crnogorske kulture. Na inicijativu Cetinjske čitaonice na čelu sa knjazom Nikolom, i uz materijalnu pomoć Carske Rusije, pored orkestra, već sledeće godine niču srednjoškolske prosvjetne institucije među kojima je i škola Prve vojne muzike na čelu sa kapelmajstorom, Čehom Antonom Šulcom. Crnogorsko-turski rat (1876-78) prekinuo je tokove modernizacije i kulturnog uzdizanja Crne Gore.
Godine 1896, nekoliko godina nakon sticanja državnosti na Berlinskom kongresu, formirana je Druga vojna muzika. Osnovana i kao školska institucija pod upravom još jednog Čeha, Franja Vimera ona je u tom vremenu imala ključnu ulogu u razvoju crnogorske muzičke kulture. Nešto kasnije, dolaskom gudača iz Italije i Češke, Druga vojna muzika dobija status simfonijskog orkestra.
Početkom XX vijeka, Orkestar se zbog nepovoljnih materijalnih prilika počinje osipati, ali njegove najtalentovanije članove knjaz Nikola šalje na studije u Prag, što će u međuratnom periodu biti od posebnog značaja. Naime, prvi obrazovani crnogorski muzičari decenijama će održavati kontinuitet orkestarskog muziciranja, u okvirima amaterskih ansambala jer nakon gubitka državnosti, profesionalnih muzičkih institucija u Crnoj Gori nije ni bilo.
Vojna muzika, formirana u Podgorici 1907. godine pod upravom Čeha Karla Heringa biće osnova iz koje će u Podgorici 1931. godine Aleksa Ivanović formirati mali Simfonijski orkestar koji je djelovao do Drugog svjetskog rata.
Nakon Drugog svjetskog rata, sastavljen od članova ranije Vojne muzike, malog Simfonijskog orkestra i ratnih zarobljenika Orkestar ponovo postaje profesionalno tijelo. Djelujući pod upravom Jovana Miloševića u okviru programa Radio Titograda, Orkestar, osnovan 1959. godine, je zauzimao važno mjesto u muzičkom životu Crne Gore. Pedesetih godina, uz njega djeluje još nekoliko stalnih ansambala kao i profesionalni mješoviti hor. Svi ansambli su tokom vremena prestali sa radom osim orkestra koji je do nedavno djelovao u okviru RTV Crne Gore. Na njegovom čelu u protekle četiri decenije bili su: Cvjetko Ivanović (1959-1974), Aleksandar Vujić (1978-1980) i Radovan Papović (1980-2005).
Osnivanjem Muzičkog centra Crne Gore 2006. godine, počelo se sa stvaranjem preduslova za početak rada novog ansambla pod imenom Crnogorski simfonijski orkestar. Nakon temeljitih priprema, Crnogorski simfonijski orkestar pod vođstvom šefa – dirigenta Alekseja Šatskog, nastupio je na premijernom koncertu 14. decembra 2007. na Cetinju nakon čega su uslijedili redovni nastupi širom Crne Gore, uključujući i praizvedbu prve crnogorske opere „Balkanska carica“. U protekloj sezoni sa orkestrom su sarađivali istaknuti solisti poput Gorana Krivokapića, Grigorija Kraska, Vladimira Ovčinikova...
Na mjestu šefa – dirigenta i umjetničkog direktora Crnogorskog simfonijskog orkestra angažovan je mladi talentovani ruski umjetnik Aleksej Šatski, koji je nakon završenih studija violine na Moskovskom konzervatorijumu, karijeru nastavio u Španiji, učestvujući u formiranju i vođenju kamernog i simfonijskog orkestra Las Palmasa. Dirigovanje je diplomirao na Konzervatorijumu u Sankt Petersburgu u klasi A. Aleksejeva, a karijeru nastavio kao asistent V. Fedosejeva u simfonijskom orkestru „Čajkovski“, koncertirajući i snimajući širom Evrope.
Pred Crnogorskim simfonijskim orkestrom su brojni izvođački izazovi kojima će se posvetiti u narednim sezonama: širenje saradnje sa domaćim i inostranim umjetnicima, obogaćivanje repertoara, snimanja, međunarodna gostovanja, kao i brojni organizacioni poslovi. Sezonu 2010-2011 Crnogorski simfonijski orkestar će započeti na matičnoj sceni u novoj zgradi Muzičkog centra Crne Gore lociranoj u centru Podgorice, koja će imati dvije koncertne dvorane i brojne prateće sadržaje.
Na promotivnom CD nalazi se izbor djela koja je Crnogorski simfonijski orkestar izvodio u okviru svoje prve koncertne sezone.

 cd TOLLITE PORTAS  

Muzički centar Crne Gore predstavio je javnosti svoje prvo izdanje, CD pod nazivom Tollite portas (Otvorite vrata), na kojem se nalaze najstariji muzički zapisi nađeni na tlu Crne Gore. Riječ je o gregorijanskim napjevima koji su nastali sredinom XII vijeka i koji su pjevani u kotorskoj crkvi pri obavljanju svečanih crkvenih rituala.
Zahvaljujući dugogodišnjem istraživanju muzikologa Manje Radulović-Vulić, originali ovih zapisa pronađeni su u Nacionalnoj biblioteci u Sankt-Peterburgu. Pisani su beneventanom na pergamentu a u savremeno notno pismo transkribovao ih je kanadski ekspert za srednjevjekovnu muziku Dr Robert Djug.
Na CD-u se nalazi šest napjeva koji su snimljeni u autentičnom ambijentu Katedrale Svetog Tripuna. Snimio ih je Muški ansambl Muzičke akademije sa Cetinja (sa solistom Ivanom Vukčevićem) koji je pripremila i vodila poznata njemačka umjetnica koja se specijalizovala za izvođenje srednjevjekovne muzike Marija Jonas. Dizajn zvuka uradio je Slobodan Stanišić a grafički dizajn Suzana Pajović Živković.
Projekat je realizovan uz pomoć Ministarstva kulture, medija i sporta i u saradnji sa Biskupskim ordinarijatom u Kotoru i Fondacijom Ars et Musica Antiqua.