Koncertna sezona 2012/2013.
Koncertne Sezone
Benedek Horvat
Benedek Horvat je rođen 1989. godine u Budimpešti. Sa pet godina upisao je Rac Aladar muzičku školu gdje je prvo svirao violinu, a potom klavir. Na Muzičkoj Akademiji Ferenc List u Budimpešti, na kojoj je završio i master studije, primljen je sa 18. godina u klasi uglednih profesora Đerđ Nadora i Andrasa Kemenesa.
Tokom studija, usavršavao se na kursevima poznatih pijanista kao što su Zoltan Kočiš i Malkolm Bilson. Redovno učestvuje na brojnim muzičkim festivalima i događajima širom Evrope (Beč, Krakov, Poprad, Singen, Brno). Tokom 2011. godine imao je koncert u okviru nedelje posvećene F. Listu u Milanu, i nastupio je na koncertima u Podgorici i Tirani.
Od svoje osme godine Benedek Horvat je učestvovao na mnogim regionalnim i nacionalnim muzičkim takmičenjima i do sada je osvojio 13 prvih nagrada. Godine 2008. je pobijedio na Međunarodnom takmičenju za klavir „Isidor Bajić“, a 2012. je bio laureat Santender međunarodnog takmičenja za pijaniste.
Benedek Horvat je 2003. godine imao privilegiju da napravi snimak dva koncerta za klavir, kompozitorke Dajen Golkasian Rahbi sa MATAV simfonijskim orkestrom.
Simon Trpčeski
Simon Trpčeski (1979) se afirmisao kao jedan od najznačajnijih pijanista današnjice. Sarađujući sa brojnim dirigentima, kao što su: Zinman, Endru Dejvis, Mazel, Jurovski, Tortelije, Papano, Aškenazi, Ditua, Alsop, Dudamel, Petreko i Noseda, Trpčeski održava redovne nastupe sa najvećim svjetskim orkestrima, poput Londonskog simfonijskog orkestra, Orkestra Londonske filharmonije, Kraljevskog Koncerthebau orkestra, Ruskog nacionalnog orkestra, Sankt Peterburške filharmonije, Roterdamske filharmonije, Njemačkog simfonijskog orkestra iz Berlina, Orkestra Sjevernonjemačkog radija iz Hamburga, Strazburške filharmonije, Kraljevske filharmonije iz Stokholma, Filharmonije Hong Konga. Trpčeski ima redovne nastupe u Sjevernoj Americi, sa vodećim orkestrima, kao što su Njujorška filharmonija, Filadelfijski orkestar, Čikaški simfonijski orkestar, Bostonski simfonijski orkestar, orkestri iz Los Anđelesa, San Franciska, Baltimora…
Svoje izvanredno umijeće Simon Trpčeski je demonstrirao na resitalima u Amsterdamu, Atlanti, Lisabonu, Hamburgu, Londonu, Milanu, Minhenu, Njujorku, Parizu, Pragu, San Francisku, Vašingtonu, Los Anđelesu, Tokiju, Torontu i Vankuveru. Takođe, ovaj umjetnik se bavi kamernim muziciranjem, a nastupao je na festivalima poput Aspena, Verbijea i Risera. Često sarađuje sa mladim muzičarima u Makedoniji, uz posebnu podršku Udruženja za kulturu i umjetnost KulturOp.
Simon Trpčeski je dobitnik brojnih priznanja na međunarodnim takmičenjima u Velikoj Britaniji, Češkoj, Italiji, a 2003. godine je osvojio nagradu za mlade umjetnike koju dodjeljuje Kraljevsko filharmonijsko udruženje. Godine 2002. diplomirao je na Fakultetu za muziku pri Univerzitetu Ćirilo i Metodije u Skoplju, a 2009. godine je dobio Državno odlikovanje Republike Makedonije.
Trpčeski je ostvario veliki uspijeh snimcima svojih resitala koje je izdao za diskografsku kuću EMI. Njegovo prvo izdanje, koje sadrži djela Čajkovskog, Skrjabina, Stravinskog i Prokofjeva, osvojilo je nagradu Izbor urednika, kao i nagradu za najbolji debitantski album na dodjeli priznanja u organizaciji časopisa Gramofon. Naredna izdanja sa djelima Rahmanjinova i Šopena doživjela su jednak uspijeh, a 2008. godine je objavio album posvećen Debisiju, za koji je koji je od kritičara dobio izvanredne ocjene.
Elizabet Atl
Elizabet Atl je svoje muzičko obrazovanje stekla na Muzičkoj akademiji u svom rodnom gradu Beču. Još za vrijeme studija je kao pijanistkinja učestvovala u brojnim solo i kamernim izvođenjima, kao i televizijskim i radio programima. Na kraju se odlučila za karijeru dirigenta, te je studirala kod Džejmsa Mura (James Moore) iz SAD-a, Mihaela Gilena (Michael Gielen) iz Salcburga i Leopolda Hagera iz Beča. Ova cijenjena umjetnica je period od 1999. do 2001. provela radeći kao asistentkinja izvršnog muzičkog direktora Gran Théâtre del Liceu u Barseloni, radeći na veoma širokom repertoaru. Između ostalog je dirigovala: „Bal pod maskama“, „Lucia di Lammermoor“, „Figarovu ženidbu“, „Turandot“ i „Čarobnu frulu“. Osim toga, sarađivala je na produkciji „Aide“, „Samsona i Dalile“, „Žene bez sjenke“ (Frau ohne Schatten), „I Puritani“ i „Vec Makropoulos“. Elizabet Atl konstantno proširuje svoj koncertni repertoar. Na koncertima je sarađivala sa Orchestre Philharmonique du Luxembourg, Orquesta del Gran Téâtre del Liceu, Brandenburškim simfonijskim orkestrom, orkestrom Državne opere u Berlinu, Državnim orkestrom rajnske filharmonije, Orchestre Symphonique de Mulhouse i tako dalje. U bečkom pozorištu Burgtheater je 2006/07 godine vodila produkciju „Rasipnika“ (Der Verschwender). U toku sezone 1998/99 je na mjestu dirigenta anagažovana u bečkoj Volksoper, gdje je debitovala sa „Figarovom ženidbom“. Nakon neoprodukcije baleta sa „Simfonijom u tri stava“ od Stravinskog, od januara 2003. ponovo radi za tu kuću. Između ostalog je dirigovala izvođenjem: „Don Giovanni“, „Madam Butterfly“, „Krcko Oraščić“, „Zatvorenik“, „ Student-prosjak“, „Krčma kod bijelog konja“, „La Traviata“, „Pepeljuga“, „Martha“, „Noć u Veneciji“, „Bokačo“, „Der Evangelimann“, „Čarobna frula“, „Operski bal“, „Zvuk muzike“, „Orfej u podzemlju“, „Karmen“, „Der Vetter aus Dingsda“, „Vesela udovica“, „Šišmiš“, „Zemlja osmijeha“, „Hofmanove priče“ i „Ivica i Marica“. U sezoni 2010/11, Elizabet Atl je vodila predstavu
„Zemlja osmijeha“, a osim toga, dirigovala je premijerom baletske večeri „Mladi talenti Nacionalnog baletskog ansambla” u Beču. Prvi nastup u Podgorici je ostvarila sa Crnogorskim simfonijskim orkestrom 24. novembra prošle godine, koncertom „Austrijska simfonijska muzika XX vijeka“ organizovanom od strane Austrijske Ambasade.
Nandor Sederkenji
Nandor Sederkenji, rođen u Budimpešti, započeo je umjetničku karijeru kao violinist u rodnom gradu, gdje je primio prve violinske instrukcije od svog oca, studenta renomiranih violinista mađarske tradicije, kao što je Jeno Hubay.
Tokom studija na Muzičkoj akademiji Franc List osvojio je prestižne nagrade, uključujući prvo mjesto na Međunarodnom violinskom takmičenju Sigeti ‘79. Kratko vrijeme nakon toga, osigurao je međunarodnu reputaciju kao solista u zapadnoj Njemačkoj, Belgiji, Italiji i Francuskoj, uz svoj angažman prvog violiniste u Philharmonia Hungarica. Kao osvajač CBC National Radio Auditions, proveo je nekoliko uspješnih godina u Kanadi, nakon čega je pozvan da u ulozi prvog koncert-majstora vodi Century Orchestra Osaka, Japan. Kao solista i član kamernih sastava redovno nastupa u Japanu, Australiji, Kanadi i SAD-u. Jedan od najvećih uspjeha kao solista je iskusio na koncertu u
Karnegi holu u Njujorku. Pored koncertne aktivnosti, redigovao je i objavljivao kompozicije Ežena Isaija za čuvenog izdavača Šot mjuzik pablišers. Njegovi snimci uključuju mnogo novootkrivenih djela manje poznatih kompozitora, između ostalog svjetsku premijeru Isaijevog trija „Le Londres“. Trenutno živi u Beču. Dva puta je pred Crnogorskim simfonijskim orkestrom nastupao kao koncert-majstor na koncertima „Pozdravi iz Austrije“, dok je prvi solo nastup ovdje ostvario 24. novembra prošle godine na koncertu „Austrijska simfonijska muzika XX vijeka“, organizovanom od strane Austrijske Ambasade.
Igor Simović
Dirigent Igor Simović rođen je u Ukrajini u čuvenoj porodici muzičara. Njegov otac Roman Simović, inače crnogorskog porijekla, jedan je od najznačajnijih ukrajinskih kompozitora.
Igor Simović započinje svoju karijeru kao violinista, jedno vrijeme koncert-majstor orkestra opere u Lvivu, da bi se kasnije veoma uspješno posvetio dirigovanju, kao dirigent u brojnim operskim i baletskim teatrima.
Diplomirao je na odsjecima za violinu i opersko-simfonijsko dirigovanje na muzičkom Konzervatorijumu u Lvivu, a poslijediplomske studije dirigovanja nastavlja na Moskovskom Državnom Konzervatorijumu “P. I. Čajkovski” u klasi prof. Lea Ginsburga.
Njegov uspon počinje 1971. kada postaje finalista-diplomant na svesaveznom konkursu dirigenata u Moskvi. Nakon ovog uspjeha često nastupa širom Sovjetskog Saveza, kao šef-dirigent i umjetnički direktor mnogih filharmonijskih i operskih ansambala.
Maestro Simović je sarađivao sa najvećim muzičkim imenima današnjice poput Davida i Igora Ojstraha, Dimitrija Baškirova, Viktora Tretjakova, Gidona Kremera, Svjatoslava Rihtera, Leonida Kogana, Emila Gilelsa, Jehudi Menjuhina, Mstislava Rostropoviča i mnogih drugih. Tokom svoje bogate karijere uspostavio je prijateljstva i sa čuvenim kompozitorima XX vijeka: A. Šnitkeom, D. Kabalevskim, D. Šostakovičem, A. Hačaturijanom….
Od 1972. godine aktivno se bavio i pedagoškim radom širom Sovjetskog Saveza, a nakon dolaska u Crnu Goru, angažovan je na Muzičkoj akademiji na Cetinju, gdje trenutno djeluje kao redovni profesor dirigovanja.
Roman Simović
Trenutno angažovan kao koncertmajstor Londonskog simfonijskog orkestra, Roman Simović opisan je kao “vrhunski violinista” (Večernji list, Hrvatska) cijenjen po “izuzetnoj muzikalnosti” (Glos Konkursowy, Poljska), a čuveni violinista Šlomo Minc (Schlomo Mintz) nazvao ga je “rijetkim talentom sa velikim potencijalom i neograničenim sposobnostima”. Brilijantni virtuozitet Romana Simovića i urođena muzikalnost, upotpunjena neograničenom imaginacijom, proveli su ga kroz Istočnu i Zapadnu Evropu, Rusiju, Izrael, Južnu Koreju, Tajland, Tursku, Kanadu, SAD i Južnu Ameriku, gdje je nastupao na poznatim scenama kao što su: Boljšoj teatar u Moskvi, Velika operska kuća u Tel-Avivu, Viktoria dvorana u Ženevi, Praški nacionalni teatar, Verdi teatar u Italiji, Umjetnički centar u Seulu, Grig dvorana u Bergenu, Rahmanjinova dvorana u Moskvi...
Laureat je brojnih međunarodnih takmičenja: “Premio Rodolfo Lipizer” (Italija) gdje je pored zlatne medalje dobio dvanaest specijalnih nagrada, “Sion-Valais” (Švajcarska), “Jampoljski” ( Rusija) i “Henryk Wieniawski” (Poljska), što mu je donijelo mjesto među najznačajnijim mladim violinistima današnjice.
Kao solista Simović je nastupao sa: Londonskim simfonijskim orkestrom, orkestrom Marinski teatra, Filharmonijom Johanesburga, “Amadeus” kamernim orkestrom (Rusija), “Bad Reichenhall Philharmonia” (Njemačka), “Bohemian Symphony Orchestra” (Češka Republika), CRR Kamernim orkestrom (Turska), “Franz Liszt” kamernim orkestrom (Mađarska), Kamerata Bern (Švajcarska), Kijevskom filharmonijom, Ljvovskom filharmonijom, Makedonskom filharmonijom, Moskovskim kamernim orkestrom, “Minas Gearis Brazil” filharmonijskim orkestrom, Poznjanskom filharmonijom, Praškom filharmonijom, Orkestrom RTS-a, Orkestrom riječke opere, Rumunskom filharmonijom, Seul simfonijetom (Korea), Tajlandskom filharmonijom...
Gost je prestižnih festivala: Dubrovačke ljetnje igre, Kotor Art, BEMUS i NOMUS, “Sion Valais” u Švajcarskoj, Bergen Festival u Norveškoj, Moskovski zimski festival, Sancepolero Festival u Italiji, Campus de Jordao u Brazilu, Portogruaro Festival u Italiji i sarađuje sa slavnim umjetnicima kao što su: Šlomo Minc, Julian Rahlin, Itamar Golan, Marina Jašvili, Eduard Grač, Antonio Papano...
Pored aktivnog solističkog i orkestarskog muziciranja, Roman Simović je strastven kamerni muzičar. Osnivač je gudačkog kvarteta “Rubicon” koji ostvaruje uspješne nastupe. Roman Simović je snimao za brojne radio i televizijske stanice u Ukrajini, Srbiji, Crnoj Gori, Tajlandu, Koreji, Turskoj, Hrvatskoj...
Kao pedagog nastupa na brojnim master-klasovima u Americi, Velikoj Britaniji, Južnoj Koreji, Izraelu, Francuskoj, Srbiji, Crnoj Gori...
Roman Simović svira na “J.B. Guadagnini” violini koju je dobio kao velikodušnu pozajmicu od Džonatana Mouldsa, predsjednika Banke Amerike.
Rafael Lustčevski
Poljski umjetnik, Rafael Lustčevski u šesnaestoj godini je debitovao sa Tokijskim simfonijskim orkestrom u Japanu, a tokom dvadeset godina karijere nastupao je u Sjevernoj i Južnoj Americi, Australiji, na Bliskom istoku, Aziji, Južnoj Africi i gotovo svim zemljama Evrope u najprestižnijim koncertnim dvoranama.
Osnovne studije završio je u klasi prof.: Andžeja Jasinskog, Lazara Bermana i Aleksisa Vajsenberga. Usavršavanje je nastavio na Međunarodnoj akademiji “Incontri col maestro” u Italiji a doktorirao je na Franc List školi za muziku u Vajmaru (2001. godine).
Nastupao je sa: Poljskim radio simfonijskim orkestrom, Filharmonijom Krakova, Nacionalnim radio simfonijskim orkestrom Slovačke, Nacionalnim radio simfonijskim orkestrom Rumunije, Tokijskim simfonijskim orkestrom, Ruskom državnom filharmonijom Irkutsk, Johanesburg filharmonijom, Simfonijom Čilea, Nacionalnim simfonijskim orkestrom Kostarike, Oman filharmonijom i dr.
Dobitnik je nagrada na prestižnim takmičenjima: Klara Šuman u Njemačkoj, Maria Canals u Španiji, Luis Sigal u Čileu. Na UNESCO takmičenju Dinu Lipatti u Rumuniji dobio je prvu nagradu. Njegov izuzetan umjetnički doprinos i angažman prepoznati su i podržani od strane Ministarstva kulture i umjetnosti Republike Poljske, Udruženja Frederik Šopen u Varšavi, Šopen festivala u Poljskoj a nalazi se I na listi Stainway Artists.
Snimao je za Poljski radio, Švajcarski radio (DRS2), ABC u Australiji, NPR u SAD-u, a Njegovi CD-i su distribuirani u Japanu, Poljskoj, Švajcarskoj, Njemačkoj od strane: PONY CANYON, MONTBLANC, ANBER CLASSICS, DUX.
Godine 2011. osnovao je Međunarodno takmičenje Frederik Šopen u Južnoj Americi (Lima).
Rafael Lustčevski je angažovan kao profesor na brojnim seminarima u svojoj zemlji i inostranstvu. Počasni je profesor na Univerzitetu u Kostariki.